Schrijven of de Max Geheugentrainer?

Consistentie in een verhaal vind ik erg belangrijk. Daarom heb ik bij het schrijven van mijn roman veelvuldig gebruik gemaakt van die geweldige toetsencombinatie Ctrl-f. Ik vraag me dan ook vaak af hoe schrijvers in het pre-digitale tijdperk zonder computer konden. Er zullen er ongetwijfeld nog zijn die er geen gebruik van maken, maar voor mij is het een godsgeschenk. Omdat ik thuis niets in goede en geordende staat, zoals de Archiefwet voorschrijft, bewaar, zou het een ramp zijn als ik niet de beschikking zou hebben over zo’n digitale toverdoos. Tijdens mijn haast obsessieve jacht op tegenstrijdigheden zou ik al snel bedolven worden door een fluisterende lawine van flinterdunne vellen papier, afkomstig van de wankele flanken van Mount Manuscript.

Het is dankzij de computer dat ik, ondanks mijn tanende geheugen, nog steeds de weg kan vinden in mijn manuscripten. Toch begin ik me steeds meer zorgen te maken. Hoe lang duurt het nog voordat ik zelfs ga vergeten waarnaar ik op zoek ben? Dan kan zelfs een computer met al zijn hulpmiddelen me niet meer helpen, want nu ik mezelf een zestigplusser 'mag' noemen word ik steeds vergeetachtiger, al kan mijn whiskyverzameling daar ook debet aan zijn. Tenslotte is de ruimte om de flessen mooi uit te stallen ook maar beperkt, zodat mijn voorraad regelmatig opgeschoond moet worden. Ja, als het op whisky aankomt ben ik een uiterst accurate archivaris...

Vroeger echter was ik een wandelende Wikipedia. Ik onthield de gekste feitjes, met name op muziekgebied. Als ik een song-intro hoorde wist ik na de eerste maat al van welke artiest het was en op welk album het stond. Ook was ik in staat om de bezettingswisselingen van bands als Black Sabbath, Deep Purple, Dio en Rainbow op te lepelen. Een hele prestatie, gezien de grote hoeveelheid kruisbestuivingen die er tussen al die bands plaatsvonden: alleen de Europese vorstenhuizen maakten het nog bonter. Ook andere, meestal onbenullige, feitjes stonden in mijn geheugen gegrift. Ik verslond destijds dan ook de achterpagina van dagblad Trouw, gewijd aan het “Nederlandse Genootschap ter Bevordering en Verspreiding van Nutteloze Kennis”.

Totdat ik een paar jaar terug last begon te krijgen van het irritante puntje-van-de-tong-fenomeen. Na mijn aanvankelijke paniek over de teloorgang van mijn even indrukwekkende als nutteloze gave wist ik dat, als je er maar niet meer aan denkt, je geheugen je vanzelf weer van de gezochte informatie voorziet. Ook had ik allerlei trucjes om weer op de naam van een filmster, televisieserie en meer van dat soort o zo belangrijke zaken te komen. Trucjes die op een gegeven moment ook niet meer werkten.

Vandaag de dag vergeet ik dus meer dan alleen maar mijn geliefde, onbelangrijke feitjes. De locatie van vier (!) brillen valt onder de categorie belangrijk, en het wordt erg lastig om naar één daarvan te moeten zoeken wanneer je vergeten bent de juiste op te zetten. Om maar niet te spreken van twee verdiepingen aflopen om een glas water te halen en er dan,  wanneer je weer terug bent op je werkplek op zolder, achterkomen dat je het beneden hebt laten staan. Het overkomt me niet één keer per dag, maar zo vaak dat ik het niet meer kan onthouden.

Ik ben verworden tot een strompelende Leakypedia, een mannelijke zestigplusser met bijbehorende geheugenproblemen en andere lichamelijke ongemakken. Ik vermeld dat laatste ook maar even, omdat het tegenwoordig hip schijnt te zijn als mannen dit soort ellende aan de grote klok hangen, zodat toekomstige lotgenoten weten dat ze zich daar niet voor hoeven te schamen. Nou, hip ben ik allang niet meer, en ik vind het zwaar gelul om te beweren dat je geen schaamte hoeft te voelen omdat je wiki zo om het half uur leaks. Hm, kennelijk was ik vergeten dat ik me hiervoor schaam, dus laat ik er maar over ophouden.

Toch vraag ik me vaak af wat mijn haperende geheugen veroorzaakt. Is het mijn leeftijd? Het zal allicht meespelen, maar waarom onthoud ik andere dingen dan wel? Dingen zoals songteksten die ik ooit schreef. En wat te denken van mijn roman? Toen ik daaraan begon was mijn geheugen al een zeef. Ook kan ik nog redelijk goed de plot van mijn toekomstige roman Het Oog van de Orkaan reproduceren, terwijl ik door omstandigheden daar al een jaar niet meer aan heb gewerkt.

Dat ik dat allemaal kan onthouden omdat ik het leuk vind kan de reden niet zijn. Mijn werk als informatiebeheerder c.q. archiefwezen lijdt er immers ook nog niet onder, terwijl ik dat toch echt niet leuk kan noemen. Misschien zit mijn hoofd simpelweg vol met informatie die ik daarvoor moet onthouden: ellenlange lijsten met regels en uitzonderingen die de nodige geheugenruimte vergen. En mijn roman De Vlucht van de Raaf is zo’n geheugenvreter dat het zelfs in twee delen gesplitst moest worden.

Zou het dan komen doordat ik geen muziek meer maak? Het schijnt dat muzikanten en musici, lees voor het verschil pagina 25 van deel één van mijn roman, een uitzonderlijk goed geheugen hebben. Dat, samen met de opvatting dat het geheugen te vergelijken zou zijn met een spier, zou het kunnen verklaren.

Misschien moet ik toch maar naar Max Geheugentrainer gaan kijken, want zelfs in mijn dromen vergeet ik van alles. Zo heb ik een repeterende nachtmerrie waarin ik vlak voor een optreden bemerk dat ik vergeten ben mijn gitaar van snaren te voorzien. Dat soort dromen zijn niet leuk, maar een televisieprogramma waarin 80-plussers je alle hoeken van hun geheugen laten zien is dat nog minder. Dan vind ik het veel leuker om met schrijven mijn geheugen te trainen.

Het heeft overigens ook geen nut om de oorzaak van mijn geheugenverlies te achterhalen: als ik er ooit al achter zou komen dan zou ik die toch weer direct vergeten.

______________________________________________________________________________________________________________________________________

Leuk als je dit bericht wilt delen door te klikken op onderstaande icoontjes. En voel je vrij om een reactie en/of sterrenbeoordeling te plaatsen, ik ben benieuwd naar je mening!

Je emailadres wordt niet getoond. Je kunt je reactie altijd weer laten verwijderen via de contactbutton onderaan de pagina.