Het Witste Licht
Grenzeloze leegte, dat was wat ik zag
troebel als moeras, kil en desolaat
Dagen voelden als de nacht, nachten als de dag
snakkend naar mijn adem in 't keurslijf van de haat
Maar in jouw mooie ogen, spiegels van smaragd
helder als de zee, zacht en expressief
zie ik nachten zonder dag, dagen zonder nacht
verre horizonten in tijdloos perspectief
Als jouw zachte mantel, warm en zo vertrouwd
van mijn schouders glijdt, voel ik weer die kou
't Is alsof een kille wind aan mijn botten knauwt
Uitzichtloos verlangen naar luchten hemelsblauw
Want wanneer jij weg bent kleuren sterren zwart
Gaten in de tijd drukken op mijn ziel
zuigen alle levensmoed uit mijn bloedend hart
trekken mij in leegtes, waarin ik al verviel
Totdat in de diepte van het zwarte gat
ik jou weer kan zien, jij, het witste licht
Andere dimensies kleuren weer mijn pad
nieuwe perspectieven komen weer in zicht
© Rein Menke
Reactie plaatsen
Reacties