De geboorte van de song Too Late op 17 februari 1990

Vanavond, 23 mei 2025, treedt The Stag op tijdens het eindfestival van Azotod in De Meern, samen met Dr. Slow Sweat en The Stage Animals. Het is hun tweede concert in de nieuwe samenstelling, met toetsenist Ton Beukelman als enig lid van de originele bezetting. Leuke bijkomstigheid is dat de song “Too Late” voor het eerst op hun setlist staat. Het brengt me voor even weer terug naar die mooie tijd, waarin we enthousiast en fanatiek onze songs erin stampten, bij onszelf en natuurlijk het publiek!

“Too Late” is al geruime tijd te beluisteren op mijn website, maar speciaal voor deze gelegenheid heb ik de oerversie, die ik destijds thuis had opgenomen op mijn 4-sporen cassettedeck om aan de band voor te stellen, hier op mijn website gezet.

Het is een versie waar ik trots op ben, maar die me ook het schaamrood op de wangen brengt.

Hoezo schaamrood? Hieronder puntsgewijs de redenen:

• De zangpartijen doe ik zelf!
  De raaf uit de titel van mijn roman zou dat beter doen...
• De bassdrum is niets anders dan mijn vlakke hand op een barkruk. Klinkt voor geen meter natuurlijk, al slaagt mijn gitaarheld Yngwie Malmsteen erin op sommige CD’s de bassdrum te laten klinken alsof hij geen barkruk ter beschikking had en daarom maar op zijn in strak leer gevangen reet sloeg.
• De snaredrum is een plastic bakje gevuld met munten...
• De hi-hat is een lepel op een glazen flesje...
• Het synthesizer geluid is gemaakt met een oud RiHa orgeltje. Ja, van het roemruchte twee vinger-systeem, waarvan ik als gitarist noodgedwongen ook maar gebruik maakte...
• Het Hammondorgel is datzelfde RiHa-geval, maar dan voorzien van een retevette distortion (nog vetter dan de reet van Yngwie)!
• Een melig, tijdgebonden outro waar André van Duin trots op zou zijn.
• Combineer dit alles met een Spaans gitaartje van 200 gulden, een microfoon die daar qua kwaliteit uitstekend bij past, overmatig gebruik van een compressor en voilà:  RED ALERT!!!

Waarom ik er dan toch trots op ben?

• Omdat je op deze versie al goed kunt horen dat het nummer “staat”. Melodie, structuur en opbouw zijn niet of nauwelijks veranderd. Tegelijkertijd wordt duidelijk hoe een song bij The Stag pas echt volwassen werd dankzij de inbreng van bassist Hans Tienhoven, toetsenist Ton Beukelman, zanger Ben Vreeburg en drummer Ad Menke.
• Omdat ik dit met die beperkte middelen op een vrijdag in februari 1990 in elkaar heb geflanst.
• Maar vooral omdat ik een grijns (of een traan) op je gezicht heb kunnen toveren bij het beluisteren van dit hilarische muzikale gebeuren.

Luister en huiver door te klikken op de audioplayer op deze pagina!