Het is woensdagmorgen, mijn vrije dag! Toch loopt de wekker om zeven uur af, alsof het een gewone werkdag is. Zonder mijn gebruikelijke gevloek zet ik hem uit, ook al weet ik dat ik vandaag harder zal moeten werken dan op kantoor. Als je weet wat ik doe voor de kost zul je nu ongetwijfeld beweren dat dat ook niet anders kan. Je hebt gelijk: de woorden hard werken en ambtenaar in één zin staan garant voor een flauwe mop waarmee je desondanks altijd weer de lachers op je hand zult krijgen.
Mijn vrije dagen besteed ik aan schrijven. Dat is dan ook de reden waarom ik vandaag zo vrolijk uit mijn bed spring. Desondanks is het leven van een parttimeschrijver zwaar. De drie rustdagen op kantoor per week heb ik dan ook hard nodig om uit te rusten. Helaas zijn ze net zo rustgevend als tijdrovend, waardoor ik veel kostbare schrijftijd verspeel. Ik kan het me dus niet veroorloven om eens lekker uit te slapen, of ik zou me moeten beperken tot het schrijven van ultra-korte verhalen. Overigens heb ik me laten vertellen dat dat tegenwoordig een populair genre is, waarmee ik wellicht meer zou kunnen verdienen dan met een lijvige roman als De Vlucht van de Raaf, al zegt dat ook weer niet zoveel.
Gelukkig verdien, correctie, krijg ik voor mijn witteboordenarbeid voldoende om mijn “hobby” te bekostigen, zoals creatief bezig zijn vaak wordt genoemd. Het is iets waar Rik, de hoofdpersoon in De Vlucht van de Raaf, zich rot aan ergert, en zoals je in mijn artikel Mijn oude liefde: de gitaar kunt lezen was ook voor mij gitaarspelen meer dan zomaar een hobby.
Dat ik nu wel spreek van verdienen geeft al aan hoe ik denk over schrijven en het maken van kunst in het algemeen. Ook al lijkt dat verdacht veel op het uitoefenen van een hobby, toch vind ik dat kunstenaars, en dus ook schrijvers, hun geld daadwerkelijk verdienen en niet zomaar krijgen. Tenslotte steken ze hun ziel en zaligheid in hun werk, en leggen daarmee hun hoofd vrijwillig op het hakblok van de publieke opinie.
Hiermee wil ik absoluut niet beweren dat ik geen respect heb voor alle pijn en moeite die het “gewone” werkvolk in hun werk stopt, integendeel.Ik heb werkelijk bewondering voor al die mensen die zonder klagen, misschien zelfs tevreden, dag in dag uit hun werk doen, uit de hand gelopen hobby of niet. Ik zou een voorbeeld aan hen moeten nemen, want al mijn werkdagen beginnen immers met een klaagzang. Weliswaar worden daarin, net als in een psalm, opvallend vaak de Vader en de Zoon aangeroepen, maar dat is dan ook de enige overeenkomst.
Feit blijft dat een groot deel van de beroepsbevolking niet bepaald met hun hobby bezig is, en degenen die vinden dat ze van hun hobby hun werk hebben kunnen maken zullen er vroeg of laat achter komen dat er toch wel een hoop routinematige handelingen in hun werk zijn geslopen. In hun geval is dat hooguit vervelend en misschien zelfs wel een voordeel, bij het maken van kunst is dat echter rampzalig. Voor mij is routine de dood van originaliteit en inspiratie. Luister maar eens naar de popmuziek van nu: routinematig in elkaar geflanst, met als gevolg een oneindige reeks van nauwelijks van elkaar te onderscheiden songs. Het levert de makers een hoop geld op, maar of het ook creatieve voldoening geeft?
Soms denk ik dat ze gewoon het lef niet hebben om hun nek uit te steken en het risico te lopen dat hun kop wordt afgehakt. Maar waarom dan gaan voor het snelle geld om na twee hitjes weer not cool te zijn? Dan kun je net zo goed een gewone baan nemen: net zo routinematig, maar je bent tot aan je pensioen verzekerd van een salaris dat je niet hoeft af te dragen aan een in meerdere opzichten grijpgrage manager.
Verbazingwekkend trouwens hoe iets uit de mode kan raken door iets wat er precies op lijkt, maar dat terzijde. Overigens geldt dit niet alleen voor muziek, in elke kunstvorm wemelt het van de navolgers. Ik raad ze aan om ambtenaar te worden, dan moet je het wel heel bont maken voordat je kop rolt.
Kunstenaars kunnen, moeten zelfs, hun eigen gang gaan. Niet doen wat iemand anders hen opdraagt, niet de regels of trends volgen. Alleen dan kunnen zij iets unieks creëren en zichzelf werkelijk kunstenaar noemen. Misschien zijn de meningen daarover verdeeld, maar ik ben nog steeds Koppig en Eigenwijs.
********************
Je kunt me ook volgen op mijn auteurspagina https://facebook.com/ReinMenkeAuteur.
Leuk als je dit bericht wilt delen door te klikken op onderstaande icoontjes. En voel je vrij om een reactie te plaatsen, ik ben benieuwd naar je mening!
Je emailadres wordt niet getoond. Je kunt je reactie altijd weer laten verwijderen via de contactbutton onderaan de pagina.
Reactie plaatsen
Reacties