Als ik ergens in mijn lijf een onbekend pijntje voel, kruip ik direct achter mijn computer om daar informatie over te zoeken. Gelukkig ben ik geen hypochonder, anders zou ik me alleen maar slechter gaan voelen. Meestal toont Google de slechtste scenario’s het eerst, alsof ze worden gesponsord door de farmaceutische industrie. Toch levert dat onverstandige spitten naar informatie soms interessante weetjes op. Niet dat ik daar iets aan heb, ik ben immers geen praktiserend arts, maar ze zetten me wel aan het denken.

In mijn vorige blog schreef ik dat het werk aan mijn nieuwe roman "Het Oog van de Orkaan" vertraging had opgelopen, maar dat de schrijfmachine weer op stoom begon te raken. Totdat er weer een nieuw obstakel opdoemde. In “Obstructie van de Productie” beloofde ik in een toekomstige blog hier wat meer over te vertellen. Wel, de toekomst is nu!

Mijn website bestaat één jaar! Een bescheiden mijlpaal die de naam papieren jubileum nog niet eens verdient. Eén-bits jubileum is wellicht passender. Om dit toch nog een beetje te vieren heb ik een nieuwe pagina toegevoegd, volledig gewijd aan “Het Oog van de Orkaan”, mijn nieuwe roman in wording.

In mijn vorige blog vroeg ik me af of het snoepen van de Sertraline me ongevoelig heeft gemaakt voor allerlei vormen en misvormen van burengerucht. Heb ik mijn bovengemiddelde concentratievermogen, een noodzakelijke eigenschap als je opgroeit in een gezin met elf kinderen, weer terug dankzij die dagelijkse dosis pillen? En is mijn ongekende vrolijkheid slechts een bijwerking, of heb ik die te danken aan iets heel anders?

De zomer staat nog voor de deur, maar heeft die wel alvast opengeschopt. Ik heb het zomergevoel dan ook al helemaal te pakken. Het is een goed gevoel, maar toch voel ik me minstens zo goed in de herfst. Niet zo gek voor iemand die gek is op Ierland en Schotland. Dit wil niet zeggen dat ik een meteo-masochist ben die pas opbloeit bij stortbuien of rukwinden. Qua sfeer komen die landen bij slecht weer het beste tot hun recht, maar zelfs de Somberman in mij heeft er geen bezwaar tegen als die prachtige landschappen eens goed in het zonnetje worden gezet. Voor buitenactiviteiten heeft slecht weer echter alleen maar nadelen. Neerslag tijdens het wandelen haat ik, en toen ik nog fietste brak ik alle snelheidsrecords als ik op de hielen werd gezeten door een regenbui.

Tachtig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog zijn we weer terug bij af. Na tachtig jaar van vrijheid en vrede staan we op het punt om voor de zoveelste keer dezelfde fout te maken, terwijl we in die periode meer dan genoeg voorbeelden hebben gezien van dat geweld slechts leidt tot nog meer geweld. Tachtig jaar vrijheid en vrede is ook maar relatief: een groot deel van de wereldbevolking heeft in die periode nauwelijks vrijheid gekend.